Vistrip naar Canada/ Brits Columbia (BC) 2012

Dit najaar ben ik samen met Sjoerd Siemensma en zijn zoon Menno de oceaan overgestoken voor een vliegvisavontuur in Brits Columbia. Een visserij waar menigeen van droomt maar waar het lang niet altijd van komt. Een belangrijke reden voor mij om toch een keer de oversteek te maken was een toevallig contact met Sjoerd waaruit bleek dat hij veel Canada ervaring heeft en hij op zoek was naar een 3e metgezel om samen met hem en zijn zoon naar BC af te reizen voor een 16 daagse trip op zalm en forel.

Na kennismaking in zijn woonplaats Hattem en een toelichting op de voorgenomen trip werd in februari 2012 het meeste al geboekt. De vluchten met Air Transat, vertrek do. 27-9 en terugkeer op za. 13-10. Zo ook een huurauto, een motel voor de 1e 2 nachten in Mission, het huisje voor 6 nachten aan het Shuswap Lake (500 km landinwaarts aan de voet van de Rocky Mountains) en tot slot op de terugweg een onderkomen in de omgeving van Chilliwack voor de 2e week.

En toen begon het lange wachten! Onzin natuurlijk want er was genoeg tijd voor een mooie zeeforeltrip naar Denemarken en naar Luxemburg met de club. En ook in Nederland viel er nog wel een visje te vangen en gelukkig bestaat het leven niet alleen uit vissen.

De laatste maand voor ons vertrek heb ik me uiteraard wel verdiept in deze specifieke en voor mij nieuwe visserij. Frequent contact met Sjoerd over tal van zaken met betrekking tot deze trip maar hij bracht me ook in contact met Peter Zijlstra uit Amsterdam. Hij is een Canada en Alaska routinier die me in een paar uur een goed beeld kon schetsen van wat ik van de visserij kon verwachten en welke spullen daarvoor nodig zijn. Duidelijk werd ook wat er nog moest worden aangeschaft. In mijn geval 2 zwaardere hengels voor m.n. de zalmvisserij, een 8/9 en een 10. En een zwaardere 9/10 reel met dito lijnen. Achteraf bleek die 10 geen absolute must want met de wat zachtere 8/9 kon ik goed uit de voeten, ook op de grootste zalmen. De zwaardere reel voldeed op zich prima maar met mijn wat lichtere Okuma reels bleek het in de praktijk ook goed mogelijk. De slip moet wel solide zijn want die krijgt het wel voor zijn kiezen.

Verder sterk nylon tot 40/10 voor de zalmen en speciale vliegen, haken, lood, beetverklikkers en zalmeitjes en ik kocht mijn 1e waadstok die vooral in de Adams River zijn absolute waarde heeft bewezen. En van Kees van de Berg kreeg ik zijn oude Alaska reistas cadeau (nogmaals zeer bedankt Kees) waar onderin 4 hengelkokers pasten met daar bovenop de rest van alle vliegvisbenodigdheden. Hopelijk gaat die tas zijn waarde nog meerdere keren bewijzen.

Sjoerd had de trip mooi ingedeeld. Na aankomst op Vancouver Airport om 16.30 uur locale tijd reden we naar ons motel in Mission, op ongeveer 1,5 uur rijden. Om Nederlandse tijd 06.00 uur lagen we in bed (9 uur tijdsverschil) en de volgende dag zou er 1 dag gevist worden op zalm in de Stave river. De dag daarna zouden we doorrijden richting Rocky Mountains, een rit van ongeveer 450 km.
Daar in de omgeving van het Shuswap Lake zou de focus in 1e instantie gericht zijn op mooie regenbogen in de Adams River, de Thompson en de Little River. De bijvangst zou kunnen bestaan uit mountainwhitefish (soort vlagzalm), suckers, kingzalmen of een verdwaalde bulltrout. Na 6 dagen zouden we dan weer terugkeren naar Chilliwack (op 100 km van Vancouver) om de laatste 7 dagen op chumzalm en eventueel Coho's te vissen in de Harrison River en de Vedder. Vooraf zeiden al deze rivieren me nog weinig, inmiddels weet ik wel beter.Chehalis River, dit jaar door de droogte nauwelijks water
Toen we op dag 1 (Menno en ik als zalmmaagden) bij de Stave aankwamen bleek het water laag en op de plekken waar het volgens Sjoerd 2 jaar geleden helemaal vol lag met zalmen was er nu nauwelijks vis te bekennen. Een van de oorzaken daarvoor bleek de te lage waterstand als gevolg van een erg warme zomer gevolgd door de heetste en droogste septembermaand sinds 133 jaar in BC. Bij laag water in de rivieren trekt de zalm minder snel op naar hun paaiplekken. Het goede weer hield ook tijdens onze gehele trip aan waardoor Canada op zijn mooist bleef en we met niet al teveel kleding aan geweldig konden vissen. Die 1e ochtend zagen Menno en ik onze 1e zalmen die we maar niet konden verleiden $%&@!! Ook zag ik beverdammen ten teken dat we in natuurlijk gebied waren aangeland. Rond een uur of 13.00 tijdens een broodje zagen we dat er aan de overkant in een andere aftakking van de Stave een paar vissers stonden en die vingen. Dus snel richting auto en een paar kilometer omgereden. Aan deze kant van de rivier bleek het niet voor niks redelijk druk met vissers. Er werd wel voornamelijk vanaf de kant gevist met werphengels en lange sigaardobbers met daaronder 1 tot 1,5 meter nylon en een haak voorzien van wat gekleurd eggyarn en daarboven een flinke loodkorrel. Nauwelijks vliegvissers overigens en heel weinig vissers met waadspullen. Daar hebben we met name in week 2 flink voordeel van gehad want al wadend kwamen we op plekken waar vrijwel niemand kwam en je min of meer het rijk alleen had. In tegenstelling tot de andere kant van deze rivier paaiden hier al flink wat zalmen en zag je enorme boeggolven, grote kolken en regelmatig forse zalmen die half boven water uitkwamen. En er werd door sommige vissers gevangen, chumzalmen zo bleek en werd me snel duidelijk dat deze vissen tegenstanders van formaat zijn. Menno en ik hebben aan het eind van de middag ook onze 1e zalmen geland (Yessss) en we wisten vanaf dat moment al vrijwel zeker dat het met onze visweek in de 2e week voor wat betreft het zalmvissen helemaal wel goed zou komen, een geruststellende gedachte.Menno in de schemering met z’n eerste chumzalm van de vakantie. De volgende dag op zaterdag vertrokken we om 8.30 uur richting Sorrento waar we rond 14.00 uur aankwamen alwaar ons huisje deel uit maakte van een camping. Ik sliep met Sjoerd in the masterbedroom (gelukkig wel separate bedden!) en Menno's bed stond in de woon- en eetkamer. Na het inrichten van dit tijdelijke verblijf reden we uiteraard zeer nieuwsgierig naar de monding van de Adams River die uitkomt in het Shuswap Lake. Hmmm, geen spoor hier van optrekkende zalmen te bekennen en dan doel ik in 1e instantie op de sockeye zalmen die hier jaarlijks rond oktober - november met miljoenen komen paaien. Wel zijn er cycli, 2010 was bijvoorbeeld een topjaar en dan loopt het 3 jaar terug tot in dit voorbeeld 2014, dan is het weer feest. Maar de lage waterstand was hier toch de hoofdschuldige en eigenlijk vooraf bij ons vertrek al bekend, dus waren de verwachtingen al wat getemperd. Die dag wel direct berensporen gezien en bearshit, toch wel een extra dimensie als je daar door de bossen loopt.

Om een lang verhaal kort te maken. We hebben ondanks de lagere waterstand en de afwezigheid van sockeyes een fantastische 1e week gehad, en er nog redelijk wat mooie rainbows gevangen in de Adams en de Thompson River. Een andere rivier op ons lijstje, the Little River, die andere jaren mooie regenbogen had opgeleverd (volgens overlevering) liet ons dit keer in de steek en we hebben er daardoor ook slechts 1 keer gevist.
Wel zagen we iedere dag meer Kingzalmen optrekken, de grootste onder de zalmen en als deze vis volledig uit het water springt is het net of er 3 stoeptegels tegelijk in het water worden gegooid. Ik heb er 2 aan gehad in de Adams River op 24/100 maar na lange drills niet kunnen landen. Menno ving er later 1 met aangepast nylon en Sjoerd verspeelde er nog 1 op zijn werphengel door breuk van zijn dyneema lijn toen de vis een stroomversnelling indook. Deze zalmen komen hier om te paaien en op hun eitjes komen dus regenbogen, suckers en mountainwhitefish af. Al deze 3 soorten hebben we gevangen met imitatie zalmeitjes en kleine streamertjes, al dan niet vissend met een beetverklikker. Lijndikte rond de 24/100 bleek voor deze vissen toereikend, maar problematisch als er een King wordt gehaakt want dan is 40/100 meer op z'n plaats.Tom vangt in de harde stroom van de Adams River een regenboog
We maakten lange dagen, om 07.00 uur op en rond 9.00 uur op pad en zelden voor 20.30 uur thuis. Dan hadden we wel al boodschappen gedaan bij de Saveways maar voordat we klaar waren met opruimen, koken, eten etc. was het vaak al flink na 22.00 uur. Voor Sjoerd en mij als 60+ers fysiek heel pittig maar ook Menno was met z'n 28 jaartjes behoorlijk aan het eind van zijn latijn.
In deze week hebben we heel wat zwarte beren gezien, tot enkele close encounters aan toe. Ook de bald eagels met hun span van 2 meter die massaal op de jaarlijkse zalmtrek afkomen zijn kolossaal en indrukwekkend.tot enkele close encounters aan toe Op vrijdagochtend 5 oktober reden we terug naar Chilliwack om daadwerkelijk 6 dagen op zalm te gaan vissen, dus geen regenbogen en mountainwhitefish meer. Dat wil zeggen Sjoerd 6 dagen dagen op zalm want Menno en ik zouden de volgende dag op steur gaan vissen op de Fraser River. Aan de Adams River hadden we namelijk Agnes en Istwan ontmoet, een Hongaars stel dat nu in Canada woont en beiden behoorlijk visgek zijn, en zo bleek die dag ook succesvol. Toen Sjoerd vertelde wat de plannen voor onze 2e week waren en dat een dagje steurvissen ook nog een optie was werden we meteen door Istwan uitgenodigd. Ze woonden namelijk in Mission aan de Fraser River en steurvissen was echt zijn allergrootste passie. Toeval bestaat niet dacht ik nog waarbij mij wel opviel dat Sjoerd regelmatig het toeval behoorlijk naar zijn hand wist te zetten. Hij maakte met iedereen die mogelijk relevante info kon geven ten behoeve van onze trip een praatje en dat leverde echt heel veel nuttige informatie op. En daarbij viel op dat de Canadezen erg behulpzaam waren en ook bijna altijd vragen “where are you from?” en als ze dan Holland hoorden waren ze helemaal niet meer te stoppen. Istwan had een tamelijk rank Tom met z'n grootste steur, zichtbaar vermoeid aluminium speedbootje waar maximaal 3 personen in konden. Sjoerd stond erop dat Menno en ik meegingen want hij had al een eerdere steurervaring gehad enkele jaren terug. Ik ben blij dat ik het een keer heb meegemaakt en dat geldt zeker ook voor Menno. Istwan regelde alles t/m het moment van aanslaan. Daarna kregen om beurten Menno en ik de hengel en begon het gevecht. Ik was de 1e gelukkige die de hengel kreeg en na 10 minuten een steur kon landen van 1.25 meter. Toen was Menno aan de beurt met een vergelijkbare vis. Geen extreme dril maar toch al vissen die heel wat meer in huis hadden dan dat wat wij in Nederland gewend zijn. De 3e vis was weer voor mij en direct was voelbaar dat er 3 tandjes moesten worden bijgezet. Na 15 minuten wilde ik zelfs de hengel even aan Menno overgeven want mijn rug en armspieren kregen het ernstig te verduren. Maar ook de steur had het beste gegeven en zo kon ik hem toch nog geheel op eigen kracht, of wat daar nog van over was, landen.

De volgende vis was voor Menno, deze kwam zelfs in zijn geheel het water uit maar schoot helaas tijdens de verdere dril los. Toen stelden we voor dat Istwan maar eens een visje moest drillen maar verder dan een mislukte aanslag kwam hij niet. Voor de avond hadden we Istwan en Agnes uiteraard uitgenodigd om met ons uit eten te gaan. Helaas is zij in de loop van de dag ziek geworden waardoor wij met hem alleen getafeld hebben, op zijn advies bij een Grieks restaurant. Sjoerd had die dag dus alleen gevist en vertelde langs zijn neus weg waar hij ongeveer 20 zalmen had gevangen en min of meer “ook” gebroken was. Istwan spitste zijn oren want hoewel hij en Agnes de volgende ochtend van plan waren geweest om weer af te reizen naar de Adams River, zou hij ons komen opzoeken wanneer zij ziek zou blijven.Sjoerd met een mooie chum
Zo geschiedde, en hebben wij de volgende dag gevieren een fantastische zalmdag beleefd en begrepen wat Sjoerd bedoelde met “ook gebroken”. Zalm, heel veel verse zalm die wilden paaien of er druk mee bezig waren en wij heel druk om ze te vangen. Zalmen haak je in de bek maar je ontkomt er ook niet aan dat je ze vals haakt bij het rustig binnen strippen in de stroming. Het zijn vissen van 75cm tot 1 meter en al beresterk wanneer je ze normaal haakt, maar als je ze vals haakt in bijvoorbeeld rug of borstvin, dan weet je niet wat je meemaakt.

De rest van de week hebben we op prachtige locaties en diverse rivieren gevist, o.a. ook in de Vedder River en de Harrison en we zijn in vele opzichten erg aan onze trekken gekomen, en dan bedoel ik zeker niet alleen de visserij. Het zijn te veel indrukken om in dit verslag samen te vatten maar ik hoop toch dat het een 1e indruk geeft van de mogelijkheden van deze visserij ieder najaar in Brits Columbia.

Tom Neumeier

Google Maps