Zomaar een dag in mei. 2011

Oeverzones langs de Vecht 4 Mei 2011. Vorige week heb ik tijdens een dagje Twiske met John Ruigrok een behoorlijke kou gevat. Na een paar dagen hoesten en proesten had ik eigenlijk toch wel weer zin in een dagje vissen en ik had voor vandaag IJburg gepland. Ten eerste omdat de nieuwe wateren er omheen me al vaker hadden geïntrigeerd en ten tweede omdat iemand had geroepen dat er nu winde zou zitten.

Gisteren op de clubavond bleek echter dat Tom Neumeier die dag al in IJburg was geweest en dat een hele dag vissen geen schub had opgeleverd. Dus moest er een ander plannetje komen voor vandaag. Vond ik eigenlijk niet zo erg want helemaal tof voelde ik me toch nog niet en ik wilde liever ook eerst nog wat vliegjes binden.

Het werd dus pas twaalf uur voordat ik vertrok. Het zou Weesp en omgeving worden op de fiets. Eerst maar eens naar het Fort in Weesp. Ook voor enkele clubleden is dit intussen geen onbekende plek meer. Zo af en toe kun je daar namelijk mooie ruisvoorns vangen. Zo niet vandaag. Er was net gemaaid en er lag veel gras op het water. Het water was glashelder en de waterlelieplanten waren al aardig gegroeid. Over een tot twee weken zal hier niet meer te vissen zijn. Er was geen vis te zien en na een half uurtje proberen en slechts één voorntje heb ik de spullen maar weer in de fietstas gedaan en ben ik de polder in gegaan.
In deze polder fietsen mijn vrouw en ik regelmatig. Alleen of samen. Maakt niet uit, hij is prachtig en verveelt nooit. Eigenlijk bestaat hij uit twee delen : de Reaals polder en de Keverdijkse polder. Ze worden van elkaar gescheiden door de spoorbaan waar je gelukkig wel onderdoor kunt. Door beide polders loopt een fietspad dat ook in beide polders het afwateringskanaal van het Naardermeer kruist. Op een van die kruisingen begint een wandelpad van waaraf je prima een lijntje kunt uitgooien (mag uiteraard niet) en waar je ook wel eens een mooie ruiser tegenkomt. Vandaag had ik pech. Ze hadden een aantal pinken los gelaten op de dijk langs de vaart. En die kwamen meteen aan hollen toen ik m’n gezicht bij het hek liet zien. Dat werd dus niks met vissen want die beesten hadden natuurlijk nog nooit een vliegvisser gezien en zonder dat zijn ze toch ook al opdringerig.
De kleine gracht rond Fort UitermeerDus verder maar weer. Langs Meermolen Onrust (die het Naardermeer bemaalt) en daar gelijk maar eens goed gekeken of er nog visstekken te vinden zijn. Ook hier was het water glashelder en in de richting van de molen was inderdaad vis te zien. Vermoedelijk brasem of karper. Maar het probleem is dat alles hier tot het Naardermeer gebied behoort of privéterrein is. Dus vissen kun je vergeten
Tenslotte door de polder over de Keverdijk verder gereden naar het stuk vechtoever waar het Fort Uitermeer aan ligt. Ik had daar al eerder eens geprobeerd een visje te vangen, maar zonder succes. Maar nu de restauratie al wat langer achter de rug is, kon het best wel eens anders zijn. Het zag er redelijk goed uit allemaal. Een kleine fortgracht met ook al glashelder water, met hier en daar wat opkomende plantengroei en riet langs de oevers. Op sommige stukken zijn de rietkragen te dik en te soppig om er doorheen te kunnen komen. Op andere plekken kun je prima bij het water. Maar wat ik ook probeerde: geen teken van leven .
Dan maar 20 meter verderop de Vecht zelf eens proberen. Dankzij het Vechtrestauratieplan uit de negentiger jaren zijn op veel plaatsen langs dit deel van de rivier tussen de oever en de “opengewerkte” beschoeiing langs de gewenste rivierloop, oeverzones ontstaan. Hier is het water wat rustiger en er is veel plantegroei zowel onder als boven water. Zo ook ter hoogte van Fort Uitermeer. Vanwege de stevige wind had ik een behoorlijke gele verklikker op de leader gezet. Bij de eerste worp had die meteen veel belangstelling van een mooie ruisvoorn en bij de volgende paar worpen werd er zelfs door meerdere ruisvoorns om gevochten. Op enig moment werd de verklikker zelfs even geslikt. De daar achteraan komende redtag had veel minder belangstelling maar leverde bij al dit gedoe toch één mooie vis op. Ze wilden dus blijkbaar iets drijvends en geels. Het werd de ooit door Frans bedachte “Kyll-bug”, gemaakt van geel foam met een hackeltje, ongeveer in de grootte van de verklikker. Maar die bleek toch lang niet zo leuk als de verklikker te zijn en leverde helmaal niets op. Dan maar over op een niet te zwaar en beetje zwevend geel nimfje. En dat ging beter. Een mooi stukje oeverzone langs de Vecht bij fort Uitermeer Binnen korte tijd waren 6 hele mooie ruisvoorns mijn deel. Om dit mooie moment te vereeuwigen vóórdat het voorbij zou zijn, even gauw naar de fiets gegaan om het fototoestel te halen. Maar dat was dom. Want bij terugkomst bleken onze vrienden alweer vertrokken . Met heel veel moeite lukte het nog om nog één visje voor de foto te vangen.

In de twee weken daarna ben ik nog twee keer, met hengel, langs deze plek gefietst. De eerste keer zonder enig succes maar de tweede keer ving ik -voor het eerst - in de fort gracht een tiental voornamelijk ruisvoorns, waarbij een paar hele mooie exemplaren zaten. Ook zag ik een zeelt voorbij zwemmen. Later in het seizoen worden de rietkragen te dik om bij het fort nog te kunnen vissen.

Helaas is er in de zomer van 2011 een restaurant gebouwd naast het fort. Hoewel het eenvoudig van hout en zeer fraai is, zal een deel van het karakter van deze rustige stek vermoedelijk verloren gaan. In het voorjaar van 2012 zullen we er weer eens heen gaan om te kijken of er nog leuk te vissen en wat te vangen is.

Jan van Westerop

Google Maps